Książka Magdaleny Pawlak dotyka istotnych i znaczących perspektyw życia każdego z nas. Dociera do serca codzienności i jej sedna. Zdecydowanie uczy zatrzymania i uważności. Pokazuje, w czym tkwi sens i otwiera ścieżki do budowania samoświadomości oraz świadomości otoczenia. Bohaterowie tej książki, ich ścieżki i rozwiązania, które dla siebie wybrali, zwracają nas ku innej postawie życiowej. Opartej na uwadze, odpowiedzialności oraz obecności tu i teraz. Serdecznie polecam wszystkim poszukującym i poszukiwaczom znaczeń. Szczególnie w trudnych momentach.

Anna Iwona Staszek, psycholożka, psychoterapeutka

Complimenti, gratulacje! To świetna książka i piękna inicjatywa!
Rozmowy prowadzone przez miłośniczkę życia z miłośnikami rozwoju osobistego o zagadnieniu fascynującym i jednocześnie trudnym, jakim jest szczęście. Książka Magdy jest świetną pracą dziennikarska, samo poznawanie jej dziewięciorga bohaterów, ich życia, i tego, co myślą o szczęściu, jest ekscytującą podróżą!
Rozmowy osadzone w codzienności, ale traktujące o sprawach ponadczasowych, z pewnością pomogą czytelnikom lepiej zrozumieć samego siebie i odnaleźć szczęście w swoim życiu.
Bo o szczęście trzeba dbać codziennie.

Witold Casetti, pół Włoch, pół Polak, mąż i ojciec czworga dzieci, trener biznesowy i prezenter telewizyjny

Książka Magdaleny Pawlak „Rozmowy o szczęściu” to rodzaj poradnika-pomocnika-bazując na postawach życiowych bohaterów wywiadów, ich zainteresowaniach i wiedzy, oferuje wsparcie, które może byc nam pomocne w chwilach zachwianej równowagi, niepokoju i dyskomfortu wewnętrznego. Warto dążyć do samoświadomości, harmonii, spokoju, robić to, co do nas należy, i nie kierować całej energii na nieustanna analizę własnego poczucia szczęścia.

Ewa Błaszczyk, aktorka teatralna i filmowa, prezes Fundacji Akogo?

Wszyscy chcemy być szczęśliwi, ale czy wszyscy potrafimy? Niektórym ludziom szczęście wydaje się skarbem głęboko ukrytym w jakimś ciemnym i niebezpiecznym lesie. Przez ten las trzeba by przedzierać się krętymi ścieżkami, a większość z nich to fałszywe tropy, ślepe uliczki.

Wiem, o czym mówię, bo sama niekiedy tak postrzegam szczęście, czyli jaśniejszą stronę życia.

Gdy sięgnęłam po „Rozmowy o Szczęściu”, chciałam się oczywiście czegoś konkretnego o nim dowiedzieć, ale nie sądziłam, że będę tę wiedzę wykorzystywać dla siebie, bo mi się to jeszcze nie udało. W książce znalazłam dziewięć interesujących rozmów z osobami doświadczonymi, mądrymi i posiadającymi wiedzę, którą chętnie się dzielą z czytelnikami, a więc i ze mną.

To bardzo różne rozmowy, jak różne są doświadczenia udzielających wywiadów. Dowiedziałam się z tych rozmów bardzo wiele nowych rzeczy, będę więc do nich wracać, by pewne sprawy poznać lepiej, przemyśleć je.

Co mogę zastosować po pierwszej lekturze? Przede wszystkim bardziej wnikliwie przyjrzeć się sobie, co mnie uwiera, co chciałabym zmienić, a co nie jest jakimś „błędem” lecz częścią mnie, indywidualną niepowtarzalną. Wbrew pozorom czasem bardzo trudno jest określić, co jest własnym właściwym „ja”, a co nie jest. I jeszcze jedno – często nie wiemy, że jesteśmy szczęśliwi, rozumiemy to zbyt późno.

Niewesoła refleksja, ale jest coś naprawdę uskrzydlające: nowy sposób postrzegania siebie i świata jest nam dostępny zawsze. Możemy zacząć każdego dnia, w każdej chwili. Mogę więc i ja, osoba już niemłoda. Dobry wywiad to – wbrew pozorom – jedno z trudniejszych zadań dziennikarskich. „Rozmowy o szczęściu” wyróżniają się nie tylko głębią treści, lecz świetnością formy. Dobrze pomyślana forma pomagająca głębi treści to idealny duet.

Lidia Błaszczyk